Cenan Uyanusta

About

Bizi, sanat eserinin “ana tema” sını araştırmaya iten hangi ihtiyaçtır bilmiyorum. Daha sonra, Cenan Uyanusta’nın “sensiz” adlı şiirini okurken kendimi derine dalmış halde buldum.Şehrin, ağaçların, yaprakların, deniz’in, vapurların umutsuz düdüğünün, martıların acı çığlıklarının betimlemesi, beni ayrılığın boşluğuna götürdü.Şehrin metaforik kolları, minareler ve kuleler beni derinden etkiledi ve bu ayrılık için gözyaşlarımı tutamadım ve bu ayrılık sadece şiirde kanıtlanmadı, Gözyaşları ve buğulu görüş ile şiiri okumayı bitirdim ve Cenan’ın eserini “okumaya” başladım. Kentsel manzara, doğa, insanlar, siyah rengin üzerine çizilmiş çizgilerin derinliklerinde Boğaz’ın son manzarasına doğru akıyorlardı.Bunların hepsi, genellikle farkedilmeden geçilmiş olanları vurgulamayı basarmış bir nostaljiye nüfus etmiştir. Cenan bizi nostalji ve hüzünle bırakmak istememiş ve burada onun sözkonusu olan artistik üretiminin ana teması devreye girmiştir: Cam. Cenan, camla ve camdan bizlere “özlem” in sadece solmuş bir hatıra olduğu o dizelerde çağıran geleceği göstermeyi başarıyor. Bu; sadece heykellere değil, eserlerinde camın son döngüsü, gözyaşlarının puslu hüznünün ötesinden şekil veren,cisimleştiren konturlara değer veren, besleyen, geleceği inşa eden ve yaşayan bir pencere veya bir büyüteç gibi resimlerine girer. Giorgio Bertozzi